Της Αιμιλίας Λυμπεράκη –Besson(*)
Μέρα γιορτής η 25η Μαρτίου! Μέρα περισυλλογής, μέρα της ιστορίας μας με τα μάτια στο παρόν και στο μέλλον!
Είναι η μεγάλη ημέρα της Αναγέννησης μέσα από επαναστατική διαδικασία (παλιγγενεσία), η ημέρα που ο ελληνικός λαός πήρε την απόφαση να μπει σε έναν άνισο αγώνα, με το σύνθημα:
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ»!
Όταν όμως ένας λαός είναι αποφασισμένος να νικήσει, θα νικήσει! Έδωσαν ψυχή και νίκησαν.
Η δική μας γενιά έχει χρέος να μην ξεχάσει ποτέ ότι η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν μόνο πόλεμος ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό και την εθνική καταπίεση. Ήταν και πόλεμος κατά της ντόπιας αδικίας, ανισότητας κα καταπίεσης! Ταυτόχρονα ήταν και παιδί του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης και των νέων ιδεών που άνοιξαν το δρόμο για να γκρεμιστεί το παλιό, η εξουσία των αγάδων, των κοτζαμπάσηδων και των λόγιων υπηρετών των κατακτητών. Σήμαινε την πολιτειακή και πολιτική οργάνωση των εξεγερμένων, τη ρήξη με το παρελθόν της υποτέλειας στην δεσποτική και οπισθοδρομική οθωμανική υπερδύναμη που τους απομυζούσε από το κόπο τους ως την δημιουργικότητά τους. Ωστόσο, αν στον τόπο αυτό υπήρξαν τότε και αρνητές της επανάστασης, δεν συνέβη το ίδιο και με τους λαούς και τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης στη Δύση, όπως είδαμε να αποτυπώνεται στο τεράστιο φιλελληνικό κίνημα. Ένα μικρό κρατίδιο λειτούργησε ως εμπροσθοφυλακή των τότε προηγμένων εθνών, που και αυτά στέναζαν κάτω από την μπότα της οπισθοδρόμησης των νικητών του Βατερλό και της Ιεράς Συμμαχίας γιατί στην ψυχή του είχε τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του απλού λαού και όχι των προυχόντων, γι’ αυτό και ο αγώνας ήταν Δίκαιος!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο eea.gr
Πηγή: eea.gr
